19 juni 2011
Zowel Mia en Macy zijn krols! Eerst begon Macy en een paar dagen later Mia. Beiden zijn bij de mannetjes. Mia bij Mambo en Macy bij Major. Ik weet dat ze gedekt zjin, maar desondanks hou ik altjid een kleine slag om de arm. Macy is zo'n pittige tante dat Major nauwelijks zijn 'ding' kan doen. Mia en Mambo gaan wat dat aangaat wat liever met elkaar om. Mocht het gelukt zijn, dan verwacht ik weer kittens rond eind augustus. Ik kijk er echt naar uit. Het is zo enorm leuk om kittens te zien opgroeien. Al fok ik dit ras inmiddels zo'n 6 jaar het verveelt nooit. Al heb ik zo mijn twijfels of ik nog lang door kan gaan met deze hobby. Macy had de laatste keer problemen met de bevalling. Ze had toen persweeën, maar er kwam niets. Ik moest haar toen met spoed naar de dierenarts brengen voor een keizersnede. Ik duim dan ook dat ze dit keer een goede bevalling heeft.
Verder heb ik nog een mooie foto van Roku gekregen (die lekker aan het chillen is) met dank aan Zeynep. En een foto van Ozzy (al kijkend naar een ekster) met dank aan Ingrid.
5 juni 2011
Ik ben afgelopen maandag met Maya naar de dierenarts geweest. Ze keken in haar keeltje en in haar neusje, maar niets te zien. Dus toch onder narcose. Gelukkig waren ze snel klaar en kon ik haar - na ongeveer een klein uurtje te hebben gewacht - weer meenemen naar huis. Ze vonden niets! Wel een rode keel. Dus ze heeft of het grassprietje zelf al 'verloren' of ze was verkouden met een ontstoken keeltje. Dus nu voor de zekerheid aan de antibiotica. Wel een gedoe zeg. De volgende keer wacht ik nog iets langer, ha, ha. Want voelde me wel een beetje voor joker staan. Afijn ik ben natuurlijk blij dat het goed is gegaan. Thuis gekomen wankelde ze nog wat en keek heel verdwaasd om haar heen. Zo zielig;-). Maar vandaag was ze al weer sprintjes aan het trekken door het huis, dus ze voelt zich weer top.
Ik heb nog een foto van Lizzy gehad van Rob en Odile waarvoor dank. Binnenkort zal ik hen bezoeken en ik kijk er naar uit! Ook heb ik nog een paar foto's van Zeynep en Cem gekregen van hun Roku. Roku is al groot geworden zeg en ja, hij heeft inmiddels hele mooie en grote volwassen tandjes! Zeynep en Cem, dank voor de mooie foto's! Ook nog een leuke update en foto's van Menno en Anita van hun Pixel gekregen! Ik bof maar. Ook Anita en Menno wil ik hiervoor danken. Tot slot nog een update van Gerdie en Wietse uit Frankrijk inclusief een paar mooie foto's van hun Sam! Wat een wilde look heeft hij. En wat een jager! Wel een beetje zielig voor het muisje, maar ja... dat is natuurlijk de natuur. Gerdie en Wietse, nogmaals dank voor de leuke update en foto's!
Anita en Menno aan het woord (Pixel)
Het is al een tijdje geleden dat ik je een update gaf van Pixel. Niet omdat ik je niks wil laten weten, maar hij doet het zo goed dat ik eigenlijk vrij weinig te vertellen heb. Ik weet eigenlijk niet of dat bij alle Pixies zo is, maar Pixel vraag ernstig veel aandacht, ha, ha. Heeft ie net met je zitten knuffelen en zodra hij weer op de grond staat, begint hij weer te miauwen. Als je niet reageert gaat hij op de grond liggen met z'n buik omhoog en ondertussen vragend naar je kijken of je z'n buik toch niet even wilt aaien.. Tja...hij weet dat ik daar vrij gevoelig voor ben. Ach, het is ook zo'n schat. Helaas is hij nog steeds niet gewend aan de deurbel. Zodra die klinkt, wordt hij panisch en vliegt naar boven. We hebben geprobeerd om te laten zien dat het niet eng is. Menno belde dan aan en ik riep "Koffie" zodat hij het hopelijk met iets leuks ging vergelijken. Moet nu natuurlijk even uitleggen; wij roepen altijd "Koffie" als ze een kattensnoepje krijgen. Dat gebeurt niet dagelijks, dus als we dan dat woord roepen komen ze ook gelijk allemaal aangerend. Maar helaas hielp dit ook niet bij Pixel en de deurbel. Het gekke is; als we de kamerdeur dichtdoen zodat hij niet weg kan, vindt hij het helemaal niet erg. Hij kruipt eerst wel onder de bank, maar dat duurt niet lang. Even later komt hij bij de visite snuffelen en zelfs op schoot liggen. Gewoon een rare kronkel in dat koppie van hem dus. Meneer is ook goed bezig om Friemel te domineren. Friemel is een bange poepert en zodra Pixel met haar wil spelen, blaast ze van zich af. Pix laat zich niet altijd intimideren en als Friem zich omdraait jumpt hij meestal gelijk op haar rug. Het is nu zo erg dat als Friem Pixel hoort aankomen rennen, ze uit voorzorg maar alvast onder de bank duikt. Ach ja, Friem is ook niet altijd de liefste, dus het zal uiteindelijk allemaal wel goed komen. Peach en Pix zijn daarentegen nog steeds beste maatjes. Lekker rennen, spelen en wassen. Alleen nog niet samen slapen, behalve als ze allebei bij mij willen zitten. Gelukkig is Pixel nog niet begonnen met sproeien. We hopen dat dat ook nog even zo blijft. Kan hij lekker doorgroeien.
Gerdie en Wietse aan het woord (Sam):
Eens even een berichtje van ons en Sam. Maar hoe is het met jullie en de poezenfamilie, Mambo is mooi manneke hoor, gaat het nog steeds goed samen met Brutus? Begrijp van de site dat er niet zoveel nieuws is, alleen arme Maya, wat zo'n grasspriet al voor last kan geven. Sam heeft daar beslist minder moeite mee.
Hier al weken warm en droog, dus genieten volop, maar beetje regen was onderhand wel welkom. Sam heeft het heel lang buiten aan een tuigje en lijn volgehouden. Heeft zich vaak bijna opgehangen, vastgelopen rond allerlei voorwerpen, mij tot wanhoop gedreven, omdat hij voor de robotgrasmaaier ging liggen en pas op het laatste moment wegsprong, maar de maaier liep dan vast op zijn lijn. Maar hij vond het buiten zo lekker, dus ja, meneer heeft het voor elkaar! Hij loopt los in de tuin en blijft super in de buurt. Je ziet hem genieten, hengelt muisjes uit holletjes, is heel verbaasd als ze het niet "meer" doen, is onderhand ook wat handiger om weer uit een boom te komen (in het begin miauwde hij naar mij zo van help!), maar ja, dat werkte niet.
Als ik hem roep dan komt hij aangerend alsof hij weken is weggeweest, trouwens stokje gooien vindt hij ook leuk om te doen alleen terug brengen.... Nog even oefenen, hij gaat er nl. bovenop liggen. Sam vertelt ook hele verhalen vooral s' ochtends. Denk dat het hoofdzakelijk gaat over dat hij graag naar buiten wil. En of ik maar op wil schieten met de deur te openen. Maar is wel leuk om aan te horen. Tegen de avond komt hij binnen en gaat liggen dromen. Soms heeft hij nog even tijd voor een massage, uiterst fanatiek behandelt hij mijn buik of benen en is beledigt als ik het niet zo lekker vind. Maar het blijft een lieve knuffelkont. Lieve Linda, je merkt we zijn nog steeds erg blij met hem.
29 mei 2011
Die arme Maya... Ze zit al een paar dagen te kokhalzen. Ze heeft weer eens een grassprietje dat er niet uit wil. Hoe moeilijk en zielig ook, ik kijk het bewust een paar dagen aan. Want ik ben geen fan van narcose.... Zelf uiteraard al in haar keel gekeken, maar kan niets zien. Maandag ga ik toch maar naar de dierenarts... Ik duim dat ze het er uit krijgen zonder narcose, maar dat was de vorige keer helaas niet het geval. Ook toen had Maya een grassprietje wat bleef steken in haar keel en deels in haar neus. Helaas zijn die neusgaatjes zo klein dat ik het ook niet zelf via die weg kan verwijderen. Verder gaan ze er natuurlijk niet dood aan, maar weet dat gras niet verteerd. Dus als ik niets laat doen, blijft ze hier mee zitten en met alle ongemakken (denk dat het met name kriebelt en irriteert) van dien. Echt balen.. dan krijgt niemand hier meer gras... alleen maar omdat Maya dit niet goed kan inslikken... Dilemma.
Verder gaat het goed hoor. Geen bijzonderheden naast het verhaal van Maya. Ik heb nog een foto van het liefdeskoppel Chaplin & Linneke gekregen waarvoor ik Viv wil danken en een heel lief filmpje van het liefdeskoppel Bruce en Bijoux waar ik Astrid voor wil danken. Voor het filmpje - welke ze op Youtube heeft gezet - : klik op deze link.
15 mei 2011
Gisteren ben ik bij Ingrid, Mario, Eve en Jelle (van Ozzy) op visite geweest. Wat was het leuk om hen weer te zien (allen kids waren naar oma die dag) en natuurlijk Ozzy. Ze wonen heel mooi aan het water met een grote tuin. Ozzy mag van hen naar buiten aan het lijntje, maar is nog wat angstig. En ook voor mij was hij bang… Maar weet dat ze mij al na een paar weken zijn vergeten. Desondanks heb ik Ozzy gelukkig kunnen aaien en fotograferen. Al heeft dat nog wat voeten in de aarde gehad. Maar Ingrid en Mario lieten zich niet kennen en hebben dan ook meerdere pogingen gedaan om hem van zolder te plukken. De boef had zich daar goed verstopt. Maar hoe bang Ozzy ook voor vreemden is, hoe lief hij is voor hun. Naast dat ze dus aan het water wonen, is Ingrid ook nog eens heel creatief. Ze heeft haar vensterbanken met mozaïek gemaakt in de vorm van de sterrenbeelden van hun gezin. Echt heel mooi en knap gedaan! En Mario is ook heel creatief. Naast zijn werk zit hij in een band en kan ook nog eens prachtig fotograferen. Ja, echt heel leuk om te zien. Nogmaals dank voor jullie gastvrijheid en goede zorgen voor Ozzy en kom gerust weer een keer hier langs als jullie zin/tijd hebben!
Naast de foto’s die ik zelf heb genomen van mijn bezoek (en Mario van mij waarvoor dank) heb ik nog een heleboel leuke foto’s gekregen van Mireille, Vivian en Zeynep waarvoor ik hen wil danken. En een aantal van deze foto’s zijn ook nog voorzien van een update. Daarnaast heb ik ook nog een update van Astrid gekregen. En ook hiervoor dank!
Mireille aan het woord (Bumper, Bikkel en Balou)
Het gaat heel goed. Bumper loopt buiten met tuigje, maar zonder looplijn en gaat de tuin niet uit. Na de grote angst van Bikkel en Balou hebben we de tuigjes even achterwege gelaten. Vandaag voor het eerst weer geprobeerd, maar ook zonder lijn. Ze vinden het beiden spannend, maar wel heel erg leuk. Vooral Balou, die wil nu aan een stuk door naar buiten. Afgelopen weekend niet gewogen, zal ik voor het weekend nog wel even doen, maar vorige week was Bikkel gelijk aan Bumper, ze waren beide 4.8 kg. Bikkel is wel groter inmiddels, vooral zijn kop. Ik heb bij alle foto's de naam erbij gezet, maar hoop eigenlijk wel dat je ziet wie Bikkel is :-). Wat lijkt Emmeth trouwens op Bikkel. Ze zijn ongeveer even groot hè? Grappig trouwens dat je Balou een ‘dik’ dametje vindt. Ze is helemaal niet dik, maar heeft een enorme vacht. Vorige week woog ze 2.8 kilo en ik denk niet dat er veel bijgekomen is, maar je hebt gelijk, ze lijkt verschrikkelijk veel op Mia en is klein, daardoor weet ze iedereen om haar pootjes te winden. Ze is wel verschrikkelijk lief. En ze ligt heel graag plat op haar rug met haar pootjes in de lucht. Verder is het een enorme kletskous. Het is een heerlijk poesje. Ben helemaal verliefd op haar...
Astrid aan het woord (Bruce en Bijoux)
Wat een lief verhaal over Emmeth op je site! Dat zal inderdaad wel ff doorbijten zijn als ze hem thuislaten als ze op vakantie gaan. Ik weet nog goed hoe moeilijk ik het vond toen we Bruce een weekendje thuislieten vorig jaar toen we naar Berlijn gingen. Ik ga heel hard voor je duimen dat de volgende nestjes weer zulke lieve mooie knuffelbeestjes opleveren! Ondertussen is Bijoux weer krols. Ze loopt de hele tijd achter Bruce aan, die ik af en toe een beetje wanhopig naar haar zie kijken alsof hij wil zeggen: "Moet jij niet ff een dutje doen of zo? Dan heb ik ook ff rust. "Hij gaat maar zoveel mogelijk voor het raam zitten, want als Bijoux dan bij hem komt zitten, is ze ten minste afgeleid door wat er buiten gebeurt en heeft ze minder oog voor Bruce. Ik heb Bruce Bijoux wel al bij haar nekvel zien pakken.
Wat een lief verhaal over Emmeth op je site! Dat zal inderdaad wel ff doorbijten zijn als ze hem thuislaten als ze op vakantie gaan. Ik weet nog goed hoe moeilijk ik het vond toen we Bruce een weekendje thuislieten vorig jaar toen we naar Berlijn gingen. Ik ga heel hard voor je duimen dat de volgende nestjes weer zulke lieve mooie knuffelbeestjes opleveren! Ondertussen is Bijoux weer krols. Ze loopt de hele tijd achter Bruce aan, die ik af en toe een beetje wanhopig naar haar zie kijken alsof hij wil zeggen: "Moet jij niet ff een dutje doen of zo? Dan heb ik ook ff rust. "Hij gaat maar zoveel mogelijk voor het raam zitten, want als Bijoux dan bij hem komt zitten, is ze ten minste afgeleid door wat er buiten gebeurt en heeft ze minder oog voor Bruce. Ik heb Bruce Bijoux wel al bij haar nekvel zien pakken.
Viv aan het woord (Chaplin en Linneke)
Linneke en Chaplin zijn nog steeds verliefd op elkaar. Ze komen heel goed overeen met ons andere poezen. Piet-Piraat en Staartje. Met onze nieuwe aanloper, Zwartje, gaat het nog niet best. Linneke ligt tijdens de dag bijna altijd in bed. Zij wordt actief tegen 20.00 uur. Dan wil ze buitenspelen. Chaplin is een echte globetrotter. Soms komen we hem een 1 km van huis tegen. Met resultaat dat we al meerdere keren de dierenarts met hem hebben moeten bezoeken, maar hij is niet binnen te houden. Meneertje komt gewoonlijk tegen een uur of 3 's nacht binnen. Als we vroeger het poezendeurtje dicht doen breekt die haast de deur stuk. Piet-Piraat ziet Chaplin als zijn grote broer alleen kruipt die wel intijds het bed in.
Tot slot wil ik nog even reclame maken voor Viv haar mooie nieuwe poezenwinkel! Ze verkoopt sinds kort ook allemaal leuke poezen spulletjes. Neem maar eens een kijkje op haar site: DE POEZENSHOP
8 mei 2011
Het is nu echt zomer in Nederland en we genieten volop! De katten hier doen het goed. Mia en Macy zijn erg knuffelig, maar niet krols. De katers zijn erg geïnteresseerd in de dames, maar moeten nog even geduld hebben. Kortom geen bijzonderheden. Wel heb ik een paar leuke updates gekregen en foto’s waarvoor ik Yvonne, Zeynep, Ingrid en Astrid wil danken.
Het woord aan Yvonne (Emmeth)
Het is al weer een hele tijd geleden dat je iets van ons heb gehoord, dus is het weer tijd om even het een en ander op papier te zetten. Emmeth is nu 31 weken oud en weegt 5 kilo. Het is een onwijze kater, super lief, erg aanhankelijk maar ook zelfstandig. Heel wijs en weet op de juiste manier ons te laten weten wat hij wilt. Toen hij 26 weken was, ben ik met hem naar de dierenarts geweest voor een ontwormingskuur maar ook om hem te laten chippen. Ik was bang dat ik hem met veel pijn en moeite in de travelbox zou krijgen, maar ik zette deze neer, opende het deurtje en floep… Emmeth zat er al in. Ik dacht niet meer na en deed het deurtje dicht. En hopla, met kat in de box in de auto naar de dierenarts. Emmeth heeft 1 keer gemauwd, maar dat was het eigenlijk wel. Bij de dierenarts opende ik de box en Emmeth kwam (alsof hij wist wat hij moest doen) heel rustig de box uit. Het ras was bij de dierenarts onbekend, maar hij vond hem heel mooi en rustig. Ook bij het chippen gaf deze stoere pixie geen krimp. Heel rustig ging hij na het wegen (4 kg toen) ook weer de box in. Ze vonden het een mooie kater. Zo, dat was het bezoek dan aan de dierenarts. Toen het pilletje nog. Dit ging nog makkelijker dan verwacht. Helemaal niet moeilijk en hij had er geen problemen mee. Dus dat zat er ook weer in. En dan hebben we het nog niet gehad over het nagelknippen. Ik leg hem op schoot, op zijn rug, ik begin te knippen en Emmeth slaapt gewoon... Hoe bedoel je een makkelijke kat hahahahahahaha... En dan naar buiten, dat is een ander verhaal. Het tuigje, tja dat zal wel moeilijk worden dachten wij, en ja hoor, zodra deze om was, had Emmeth een “gebroken rug” en liet zich gewoon op de grond vallen hahahahahaha.. Dus we hebben de bandjes maar wat losser gezet en dat bleek te helpen. Echter, uit dit kattentuigje, wist meneer zich te verlossen. De lijn was namelijk vast komen te zitten en Emmeth zat rustig zonder tuigje gras te eten. Ik schrok me rot en heb meteen een ander tuigje gekocht. Nu heeft hij een honden tuigje en dit gaat onwijs goed. En wat blijkt, als meneer naar buiten wil en ik vraag hem in de keuken of hij zijn tuigje om wil, komt hij hard hollend aangerend, springt op het aanrecht en staat klaar om zijn tuigje aan te krijgen...pfffff... Gewoon hilarisch...Lin, je hebt het al beschreven, dit ras is de hond onder de katten, maar je hebt zo gelijk, wat Emmeth betreft. Het is geen kat, het is niet normaal wat hij doet. 's Nachts is de woonkamer deur tegenwoordig open en kan hij alle kanten op en wat denk je, hij komt alleen boven rond een uur of half twee, om even heel innig met mij te knuffelen. Hij duwt dan heel hard zijn mondje tegen mijn wang en wrijft met zijn koppetje tegen me aan. Hij draait net zo lang zodat hij heel dicht, maar dan ook heel dicht, tegen mij aan ligt. En dat elke nacht. Ik wist niet dat ik zo van een kat zou kunnen houden, nogmaals, en dat heb ik je in het begin al verteld, ik vind katten eigenlijk helemaal niet leuk omdat het zulke onafhankelijke dieren zijn. Maar Emmeth laat zo merken het leuk te vinden als we thuis zijn, zoekt ons op en loopt ons achterna. Wij gaan over 6 weken lekker op vakantie. Emmeth blijft thuis en mijn vader komt op hem passen. Maar het is niet makkelijk voor Jack en mij. Wij weten dat wij die vakantie nodig hebben, zeker na een eigenlijk veel te drukke periode op het werk, en we weten dat Emmeth niet mee kan in een hotel. Maar als je tegen ons zegt dat ie mee kan, gaat ie mee hahahahahaha. We zijn zo op dit kereltje gesteld, dat het ons ook wel weer aan het hart gaat om bij hem weg te gaan. We hopen alleen dat hij het ons niet kwalijk neemt en net als toen onze parkiet uit logeren was geweest, ons twee weken niet meer aankijkt. En ik kan nog wel veel meer vertellen, want hij is voor ons natuurlijk de aller leukste en liefste kat die er maar is, en zo is er maar een. Maar ik denk dat het dan niet leuk meer wordt. Ik stuur je nog wat foto's mee, dan kan je zien dat ie al lekker gegroeid is. Het is al een hele kater. Ik laat het hier maar bij en zal je niet zo lang meer laten wachten op nog wat nieuws van dit wondertje dat je ons gegund hebt. Ik heb geen kinderen, maar dit wondertje is mijn kindje............
Zeynep aan het word (Roku)
Yes of course, he enjoys the garden very much. He goes in front of the garden door, sits and meows, and waits until the leash is on. He is not the master of the leash in the garden with all the small bushes and usually entangles himself now and then through all these plants, but when the leash is to be put on and off, he is really wise and either sits and stands still until the work is done! He enjoys very much eating the bees and small flies that he sometimes catches. But when the neighbors kids are in their garden and start playing, he usually does not like the screams and footsteps so then he prefers to go inside. By the way, he started to jump to the sink in the bathroom and start kicking the tap, to tell us that he wants water from there, cute little wise boy!
Ingrid aan het woord (Ozzy)
Hier gaat alles goed. Puck is sinds 3 weken aan de pil tot Ozzy is geholpen. En dat duurt nou niet al te lang meer. Arme vent :). Het is een schatje, maar ook een angsthaas hoor. Hij kan bij wijze van spreken schrikken van een scheet. Naar buiten aan het tuigje gaat redelijk, mits het rustig is buiten. De buurman moet niet net gaan grasmaaien of zo. Binnen daar in tegen is hij heel brutaal. Eet als hij de kans krijgt het eten van je bord, maar dat heeft hij volgens mij van Puck geleerd want dat is me een brutaaltje:). Ik zal zo nog een foto maken en sturen van Ozzy:).
Astrid aan het woord (Bruce en Bijoux)
Wij hebben weer een spannende week achter de rug.... Toen ik woensdagavond thuis kwam van mijn werk was onze tussendeur tussen het trappenhuis en onze voordeur opengebroken en ik vreesde natuurlijk het ergste. Gelukkig hebben ze de voordeur niet open gekregen, maar het was wel ff schrikken. Dezelfde avond is het slot van de tussendeur nog gerepareerd en donderdag ben ik in de weer geweest met de verzekering om alles vrijdag gerepareerd te krijgen. Arjen zat in het buitenland voor zijn werk, dus ik moest alles zelf
regelen :-p Er zit nu een beter slot in en het moet nog opnieuw geschilderd worden, dus het viel uiteindelijk wel mee, alleen het idee dat iemand binnen zou komen...
Bruce heeft gister en donderdag nog een klein beetje overgegeven, maar ik heb het idee dat dat komt omdat hij de laatste dagen wat meer zit te schrokken als hij eet. Bijoux krijgt bijna geen kans om te eten als ik ze een bordje Wiskas gemengd met brokjes geef, dus ik probeer Bruce al te foppen door eerst alleen brokjes op het bordje te leggen en pas nadat hij een paar happen heeft genomen wat van het zakje erbij te doen. Het kan ook zijn dat het schrokken problemen geeft omdat ik ze wat andere brokken heb gegeven. Door een miscommunicatie tussen Ar en mij waren dinsdagavond de Royal Canin brokjes op en toen het ik ze Active Fit Sensitive brokjes gegeven, maar die zijn veel groter. De inhoud van de kattenbak is niet anders dan anders, dus ze verdragen ze wel. Bruce gaan we in ieder geval goed in de gaten houden. Hij is deze week wat aanhankelijker dan normaal, maar dat heeft hij altijd met periodes. Hij is nog steeds brutaal genoeg om inmiddels ook de badkamerdeur open te maken als hij dat echt wil en hij zit er bovenop als ik de planten in de tuin water geef. Vooral als er water onderuit de potten komt, wordt hij helemaal enthousiast en neemt voor lief dat hij af en toe zelf nat wordt. Bijoux trakteert me steeds vaker op knuffels en het aller schattigste is ze als ze bij me ligt en dan een pootje op mijn hand legt. Vannacht ging het zelfs zo ver dat ze me in mijn buik ging bijten. Ik lag dan wel net als Bruce op mijn rug, maar voor dat soort spelletjes heb ik te weinig vacht op mijn buik ;-). Ken je het boek "Met fluwelen pootjes"? Het gaat over een bibliotheekkat in een stadje in de V.S. (waar gebeurd verhaal). De schrijfster beschrijft haar relatie met de kat en het is erg herkenbaar. Als je het nog niet kent zal ik het voor je meenemen de volgende keer dat we elkaar zien. Zo nog wat mooi plaatjes erbij en dan ga ik me douchen en aankleden en dan op naar en verjaardagsfeestje!
regelen :-p Er zit nu een beter slot in en het moet nog opnieuw geschilderd worden, dus het viel uiteindelijk wel mee, alleen het idee dat iemand binnen zou komen...
Bruce heeft gister en donderdag nog een klein beetje overgegeven, maar ik heb het idee dat dat komt omdat hij de laatste dagen wat meer zit te schrokken als hij eet. Bijoux krijgt bijna geen kans om te eten als ik ze een bordje Wiskas gemengd met brokjes geef, dus ik probeer Bruce al te foppen door eerst alleen brokjes op het bordje te leggen en pas nadat hij een paar happen heeft genomen wat van het zakje erbij te doen. Het kan ook zijn dat het schrokken problemen geeft omdat ik ze wat andere brokken heb gegeven. Door een miscommunicatie tussen Ar en mij waren dinsdagavond de Royal Canin brokjes op en toen het ik ze Active Fit Sensitive brokjes gegeven, maar die zijn veel groter. De inhoud van de kattenbak is niet anders dan anders, dus ze verdragen ze wel. Bruce gaan we in ieder geval goed in de gaten houden. Hij is deze week wat aanhankelijker dan normaal, maar dat heeft hij altijd met periodes. Hij is nog steeds brutaal genoeg om inmiddels ook de badkamerdeur open te maken als hij dat echt wil en hij zit er bovenop als ik de planten in de tuin water geef. Vooral als er water onderuit de potten komt, wordt hij helemaal enthousiast en neemt voor lief dat hij af en toe zelf nat wordt. Bijoux trakteert me steeds vaker op knuffels en het aller schattigste is ze als ze bij me ligt en dan een pootje op mijn hand legt. Vannacht ging het zelfs zo ver dat ze me in mijn buik ging bijten. Ik lag dan wel net als Bruce op mijn rug, maar voor dat soort spelletjes heb ik te weinig vacht op mijn buik ;-). Ken je het boek "Met fluwelen pootjes"? Het gaat over een bibliotheekkat in een stadje in de V.S. (waar gebeurd verhaal). De schrijfster beschrijft haar relatie met de kat en het is erg herkenbaar. Als je het nog niet kent zal ik het voor je meenemen de volgende keer dat we elkaar zien. Zo nog wat mooi plaatjes erbij en dan ga ik me douchen en aankleden en dan op naar en verjaardagsfeestje!
