6 februari 2011
Gisteren ben ik op bezoek geweest bij Zeynep en Cem. Het was heel leuk om ze weer te zien en natuurlijk de kleine Roku! Ze wonen heel mooi en groot en die Roku ontbreekt het aan niets. Het was echt een heel warm welkom voor mij en leuk te zien dat Roku het zo goed doet. Hij is al flink gegroeid in zo’n korte tijd. Het gekke alleen is dat hij mij dus al niet meer kende. Maar al de geurtjes die ik bij me had (zie de tas van de camera) waren toch wel erg interessant. Zou hij de geuren van onze poezenbeesten nog kennen? Ik werd in ieder geval flink besnuffeld. In het begin was hij nog even verlegen, maar al gauw kon ik hem knuffelen en hebben we met Roku gespeeld. Ik wil Zeynep en Cem nogmaals danken voor alles en hoop ze weer te zien. We wonen zo dichtbij.
Mireille heeft een gedicht geschreven ter ere van Bumper, Bikkel en Balou. Zo knap gedaan en zo lief! Ook dit is echt reclame voor het ras! Mireille dank voor het mooie gedicht. En ik wil deze graag even met jullie delen.
Beautiful creatures, that's what you are...
Unique in it's kind, the most by far..
More loveable every time I see you
Perfect shaped, and funny too
Every move you make is firm and gracious
Real love is what I feel, it is so obvious
Bold and muscular, with beautiful feet
In a crowd full of cats, you are most sweet
Knowing you're beloved, you walk around proud
Knowing you're loved, you cry out loud
Every second of the day, you are adorable
Like breathing this is oh so normal
Beautiful and rude, clumsy and grace
And above all, your shiny eyes in a perfect face
Like a little angel and a rascal at the same time
One word is not enough to describe you in this rhyme
Ultimate love is what I feel, may this last for a long time
Unique in it's kind, the most by far..
More loveable every time I see you
Perfect shaped, and funny too
Every move you make is firm and gracious
Real love is what I feel, it is so obvious
Bold and muscular, with beautiful feet
In a crowd full of cats, you are most sweet
Knowing you're beloved, you walk around proud
Knowing you're loved, you cry out loud
Every second of the day, you are adorable
Like breathing this is oh so normal
Beautiful and rude, clumsy and grace
And above all, your shiny eyes in a perfect face
Like a little angel and a rascal at the same time
One word is not enough to describe you in this rhyme
Ultimate love is what I feel, may this last for a long time
Ook kreeg ik nog een update van Astrid (Bruce en Bijoux). Dit is wat zij mij schreef:
Nou de inhoud van de kattenbak is bij ons weer helemaal zoals hij hoort te zijn:-). Blijkbaar zijn de kittenbrokken weer genoeg gemixt. Onze kitties (zo noemen we B&B vaak, Bijoux omdat ze zo klein en fijn is en Bruce omdat hij zich vaak als een baby gedraagt;-) ) hebben weer een spannende week achter de rug. Zondagnacht lag Bruce te dromen. Toen hij wakker schrok keek hij me seconden lang aan en moest duidelijk even bedenken waar hij was en wie ik was. Vervolgens kwam hij dicht tegen me aan liggen, wel zo veilig;-). Dinsdag hadden we weer een bezichtiging van ons huisje. Omdat ik een belangrijke vergadering had kon ik niet vrij nemen en dus had Arjen vrij genomen om B&B en uurtje mee te nemen in de auto. Bijoux ging braaf in de bench en ging na een klein protest maar wat slapen. Bruce wilde natuurlijk niet in de bench en zat in de kattenautogordel, maar niet van harte. Toen ze weer thuiskwamen hebben ze uren liggen bijkomen van het avontuur; ze kwamen niet eens kijken wat er op de tafel stond tijdens het avondeten.... Verder is Bruce de laatste dagen af en toe een beetje nukkig en moet ik hem soms zelfs optillen en een tijdje op mijn arm houden; het delen van de aandacht is blijkbaar nog niet altijd even makkelijk en Bijoux is ook wel erg bijdehand. Ze wordt wel echt een hele mooie poes. Ik ben helemaal verliefd op haar koppie, net ff een wat wildere look dan Bruce, maar ook zij heeft veel kleur van Major in haar vacht. Ze komt altijd bij me zitten en 's nachts ligt ze het liefst onder de dekens dwars over mijn benen te bungelen. Als ik dat merk haal ik haar meestal onder de dekens uit, want ik ben bang dat we haar nog een keer pletten... 's Ochtends als we opstaan heeft Bijoux het hoogste woord. Ze kan nog niet zo hard babbelen als Bruce, maar het begint al aardig te komen. Ik vraag me wel altijd af wat ze dan allemaal te vertellen heeft. Misschien zegt ze wel: "Nee, niet opstaan! Het is nog veel te vroeg! Laten we gezellig nog even terug in bed gaan liggen!";-). Komend weekend komen mijn ouders langs en zullen ze Bijoux voor het eerst zien. Mijn moeder heeft nieuwe speelhengels voor ze gekocht, altijd goed voor wat beweging! Fijn weekend alvast! Ik verheug me al op ons bezoekje volgende week! Ik ook!
Ook nog een update en schattig filmpje van Ingrid gekregen van hun Ozzy. Dit is wat Ingrid mij schreef:
Las net voor het slapen gaan nog even hoe het met de andere kittens is, maar volgens mij heb je een klein foutje gemaakt, er staat namelijk bij Emmeth : Ingrid aan het woord.
Moet volgens mij Yvonne zijn? Ja, klopt… stom van mij, maar gelijk met deze update gecorrigeerd. Denk, toch maar even een mailtjeJ. Verder hier alles goed. Kuurtje lijkt aan te slaan, hij heeft vandaag wel gespuugd (1x) verder is hij speels en heeft hij een goede eetlust. Die druppels geef ik nu na zijn oogzalf. Ik geef ze dan door een beetje kattenmelk heen. Nou dat vindt hij een klein feestje, hij is dan ook gelijk die oogzalf vergeten! Mooi hoor.
30 januari 2011
Hier gaat het goed alleen is Mambo zo veranderd in zijn gedrag. Hij lijkt wel een krolse poes. Schreeuwt de hele boel bij elkaar. Zo erg dat we hem soms moeten opsluiten in zijn kamer. En ik durf hem ook niet meer samen los te laten lopen met Mia en Macy in de buurt. Want dat maakt hem nog heftiger. Dus om de beurt lopen ze los. Gedoe moet ik zeggen. Maar ik ben te bang voor spontane dekkingen. De dames zijn overigens wel aan de pil, maar je kan die dingen natuurlijk niet voor 100% vertrouwen. Verder ga ik proberen de beloofde bezoekjes af te leggen. Gisteren ben ik bij Mireille (Bumper, Bikkel en Balou) langs geweest. Het was heel gezellig en zo leuk om 3 van mijn voormalige pixies terug te zien! Wat groeien ze toch snel en ja, ik zie veel van Bumper terug in Leevie. En Balou heeft weer veel weg van Mia. Bikkel lijkt weer veel op Major maar ook op Mambo. Raar maar waar. Ik heb echt genoten en wil Mireille dan ook danken voor de uitstekende zorgen voor haar lieve 4-voeters.
Ook heb ik een lieve referentie van Shirley ontvangen waarvoor ik haar wil danken! Deze is te vinden op mijn referentiepagina en via bijgaande link. En natuurlijk ook dank voor de foto’s van Mogy. Wat is ze toch mooi!
En dan nog een boel updates en foto’s ontvangen waarvoor ik jullie allen wil danken. Dit houdt mijn website lekker levendig!
Yvonne aan het woord (Emmeth):
Zo, eindelijk weer even tijd gemaakt om je te mailen. Er zijn nu 4 weken voorbij sinds we Emmeth hebben en hij is al erg groot gegroeid. Als je zegt dat het een klein volwassen vrouwtje is, geloof je dat eerder dan dat je zegt dat het een kitten is van 15 - 16 weken is. Hij speelt graag, vooral als wij thuis zijn. Zijn favoriete spel is ons uitdagen. Dat lukte natuurlijk in het begin heel goed, maar daar trappen we nu niet meer in. Dat weet hij ondertussen ook, dus daar is hij mee gestopt. Ook het op tafel zitten terwijl we eten is nu onder controle. De plantenspuit is een hele handige hulp daarbij geweest. Nu komt ie zodra de placemats van tafel zijn. Hoe bedoel je slim. Hij heeft er volgens mij ook geen moeite mee dat wij werken. Als we thuiskomen wordt ie wakker en meestal op de plek waar hij al lag. Hij maakt ook niets stuk als wij er niet zijn. Als een van ons thuiskomt, worden we door hem begroet. Hij mauwt er vrolijk op los en weet niet hoe snel hij bij ons moet komen. Het is heerlijk thuis komen op deze manier. 's Nachts is hij nog een beetje druk af en toe, want hij maakt mij gewoon wakker om te spelen. Tja, dat is af en toe best moeilijk, maar ik begrijp het wel. Maar als ik niet reageer, houdt hij meestal vanzelf weer op. Nageltjes knippen gaat ontzettend makkelijk, wat ben ik daar blij om. Hij doet helemaal niet moeilijk, ook niet als ik hem borstel, dan knort hij zelfs, ha, ha, ha. Mijn vader is nu 3 keer langs geweest met zijn hond en ook al zijn ze beide erg nieuwsgierig, ze zijn beide ook heel voorzichtig. De hond loopt weg als Emmeth eraan komt, maar het is allemaal heerlijk rustig, dus dat gaat zeker goed komen. De volgende keer brengen we Emmeth ook niet meer eerst boven maar laten we hen in de kamer en zo steeds een stapje verder. Op dit moment liggen mijn twee mannen heerlijk bij elkaar te slapen op de bank ha, ha, ha, lekker warm tegen elkaar aan. Hoe vertederend. Je moet maar gauw een keertje komen kijken hoe ons mannetje het bij ons doet. Dan zal je zien dat hij tot aan zijn kruin verwend is, maar dat het hem heel erg goed gaat.
Astrid aan het woord (Bruce en Bijoux):
Sinds Bijoux bij ons woont, vliegen de vlokken kattenhaar door het huis door al dat gestoei. Bruce vindt het inmiddels wel fijn om geborsteld te worden en Bijoux is net als Bruce in het begin vooral bezig met de borstel op te eten :-p. Ik moet ook vaker schoonmaken, maar dat zal wel weer een beetje minder worden als Bijoux wat rustiger wordt en bijvoorbeeld gewoon uit de bak stapt in plaats van er uit racet. Inmiddels krijg ik af en toe een klein kusje van Bijoux als ze bij me onder dekens kruipt en ze vindt het ook leuk om aan mijn oren te snuffelen en soms wil ze mijn wimpers wassen, wat een gekkie toch! Ze is de afgelopen weken elke week ongeveer 100-150g gegroeid, maar het lijkt alsof ze wat slanker blijft dan Bruce. Ondertussen zitten er af en toe nog wel wat zachte drollen in de bak. Het wisselt per dag en ze zijn allebei fit en actief; moet ik toch maar eens met ze allebei naar de dierenarts? Wat denk jij?
Wat ik Astrid schreef was of ze ze nog een keer ontwormd heeft nadat ze Bijoux bij ons heeft opgehaald. Dit had ze al gedaan. Dus daar kan het niet aan liggen. Dan maar snel het kittenvoer afbouwen en over op volwassen voer. Dat is mijn advies voor nu. Duimen dat dit afdoende is.
Oidel en Rob aan het woord (Lizzy):
Hierbij weer wat foto's van onze poezen. Zoals je kan zien gaat het er af en toe lief maar ook wat ruig aan toe. De afgelopen tijd is er weer heel wat gebeurd. Vorige week waren allebei de katten ziek. Rob is op maandag bij de dierenarts geweest en toen bleek dat Lizzy koorts had en dat Toon ontstoken tandvlees had. Met een prik en medicijnen moesten ze er allebei weer bovenop komen. Helaas was dit niet het geval. Rob is uiteindelijk dinsdagavond om 11:45 nog naar de dierenarts geweest omdat het met Lizzy niet beter ging en de koorts maar bleef aan houden. Gevolg was dat ze nog een prik heeft gekregen en daar moest ze echt van gaan opknappen anders moest ze opgenomen worden en aan het infuus. Gelukkig ging het daarna snel beter en is ze weer sinds donderdag/vrijdag druk aan het spelen en ons aan het wakker houden. Helaas heeft Toon misschien minder geluk die moet morgen op nieuw naar de dierenarts en word er opnieuw gekeken naar zijn tandvlees. In het ergste geval moet een deel van zijn kiezen getrokken worden, maar gelukkig kan een kat daar prima mee leven. Hopelijk horen we morgen meer en kan dat ook weer opgelost worden. Het was ons het weekje wel in ieder geval. Gelukkig spelen ze op dit moment veel samen en beginnen ze ook steeds vaker bij elkaar in de buurt te liggen. Dat is echt een heel lief gezicht en we zijn daarom dan ook blij dat we voor 2 katten hebben gekozen. Nu dat ik dit mailtje schrijf, ligt Lizzy lekker bij me op schoot te knorren en te prakken. Het is echt een schat van een beestje en we zijn dan ook nog steeds super blij met haar en met Toon.
Ingrid aan het woord (Ozzy):
Vandaag met Ozzy naar de dierenarts geweest. Niks ergs hoor ! Verleden week had hij een dag dat hij schor miauwde, maar dat was de volgende dag al weer over. Vond dat wel raar maar omdat hij verder prima at en dronk en omdat het zo snel weer over was , waren we er verder niet ongerust over. Maar we zagen dat zijn oogjes natter werden en dat hij er mee kneep. Gisterochtend een afspraak gemaakt en we konden vanavond terecht. Zijn temperatuur was prima en hij was ook weer aangekomen, nu 1795 gram. Hij heeft een zalfje voor zijn oogjes en een antibiotica kuur gehad. Dus na 5 dagen zalven en 8 dagen die kuur moet het weer helemaal over zijn. Alleen zielig toen ik net die antibiotica in zijn bekkie deed (is vloeibaar) ging hij helemaal schuimbekken en door de kamer rennen. Dat zal toch niet de bedoeling zijn! Op de verpakking staat nota bene; smakelijke druppels! Ga het morgen ochtend maar mengen met een beetje kattenmelk, hoop dat hij het dan wel lekker vindt. Maar goed , hij voelt zich zo te zien verder prima, want hij eet en drinkt goed en zodra ik in de keuken kom, begint hij al te mauwen. En hij is ook lekker speels samen met puckJ. Volgende keer als ik mail hoe het met Ozzy gaat dan zal ik ook weer een foto (of meer) mee sturen.
Anita aan het woord (Pixel):
Afgelopen week heb ik geen update gemaild, want het gaat gewoon erg goed. Gisteren heb ik Pixel weer gewogen en hij weegt nu 2135 gram. Hij was de enige die aangekomen was, de dames zijn beide afgevallen. Friemel (Brit) wel 200 gram! Toen Peach bij ons kwam wonen had ze daar ook last van, dus dat komt weer wel goed. Ze kan het hebben. Pixel is al best goede maatjes met Peach. Ze spelen en rennen de hele dag door. Af en toe natuurlijk stoeien om te laten zien wie de baas is. Denk dat Peach het nog moeilijk gaat krijgen, want Pixel is totaal niet bang voor haar. Als ze even niet kijkt ziet Pixel zijn kans en valt weer aan. Sluwe vos, ha, ha. Ze zijn nu ook bijna even groot. Schelen in gewicht nog 500 gram. Friemel is ook weer een stap verder. Ze durft nu tegelijk met Pixel te eten. Soms speelt ze zelfs met hem, maar dat is nog op 1 hand te tellen. Als hij nog te dicht in de buurt komt, of ze heeft geen zin in hem, dan blaast en gromt ze weer. Pix is wel een deugniet;als Friemel in de kattenbak zit gaat hij ervoor zitten. Als ze dan het klepje open doet om eruit te gaan, staat ze ineens oog in oog met Pix en trekt zich snel weer terug. En Pix...die blijft gewoon voor het deurtje zitten en vindt het prachtig. Meestal roep ik hem na een aantal minuten even, anders zit Friemel de hele dag in die bak te grommen. Pixel is wel een geweldig beest om te zien. Met die grote poten van hem! En als hij achter een muisje aan zit lijkt hij net een konijn; ook hij huppelt zo. Hij wordt ook een steeds grotere knuffelkont. Komt 's avonds gezellig bij je liggen. Natuurlijk is het nog leuker als je de laptop op schoot hebt. Hij vindt het machtig mooi om achter het pijltje aan te gaan. Als het maar beweegt. Als hij aandacht nodig heeft dan 'roept' hij gewoon. Nu doen al onze katten dat, dus we zijn het al gewend. Kortom; we're still in love.
23 januari 2011
Ja, het is zeker rustig in huis zo zonder kittens. Niet dat mijn wat ‘oudere’ katten niet spelen en lawaai maken, maar het is gewoon anders… Ik heb nog steeds de gedachte van “Ik ga zo even de kittens knuffelen”, maar dat gaat niet hè?! Neemt niet weg dat ik nu volop geniet van hun ontwikkelingen in hun nieuwe huisje. Ik heb al veel updates en foto’s gekregen waar ik jullie allen voor wil bedanken! Ook nog een telefoontje van Rob (van Lizzy) gekregen. Die arme Lizzy heeft nu al een griepje gekregen. Ze had koorts en Rob en Odile hebben haar meegenomen naar de dierenarts. Ze konden niet iets specifieks vinden, maar ze is nu aan een soort van ontstekingsremmer en ze knapt gelukkig al op. Alleen heeft ze nu weer wat gewicht in te halen. Ik wil Rob en Odile danken dat ze zo snel actie hebben genomen. Want weet dat kittens nog hun weerstand moeten ontwikkelen. Al zijn ze gevaccineerd, wil niet zeggen dat ze niet meer ziek kunnen worden. Ik wens Lizzy dan ook beterschap! Ook heb ik nog een update gekregen van Gerdie en Wietse en hun Sam uit Frankrijk! Zo leuk dat ik zelfs na een jaartje nog steeds updates krijg. Ik vind het heel leuk om contact te houden voor wie dat leuk vind. Ik wil daarnaast ook nog even Ingrid danken voor de referentie. Zo lief! Deze is te vinden via deze link en via de referentie pagina. Verder wil ik even melden dat ik de stambomen van het nestje van Mia vorige week binnen heb gekregen. Deze zal ik binnenkort (moet nog wat postzegels en grote enveloppen regelen) toesturen.
Astrid aan het woord (Bijoux en Bruce)
Bijoux en Bruce lopen nu echt de hele tijd achter elkaar aan en Bijoux is steeds meer op Bruce gericht. Hij heeft daar af en toe wel genoeg van (bijvoorbeeld als ze hem laat schrikken als hij uit de bak komt), maar hij vindt het vaak wel heel leuk. Zijn favoriete spelletjes zijn in de tunnel zitten terwijl Bijoux aan de buitenkant zit of voor en achter het gordijn zitten en dan lekker naar elkaar slaan. Zondag lag hij tijdens het stoeien op z’n rug en Bijoux zat boven op hem! Ze rent ook af en toe op hem af en geeft hem dan een liefdesbeetje in zijn wang, waarna hij haar hartstochtelijk begint te wassen en ze elkaar echt omarmen, zo schattig. Verder begint Bruce Bijoux nu soms na te doen, ook bij dingen die niet mogen, maar hij reageert wel netjes als ik nee zeg. Het leek er even op dat Bruce z’n stoelgang weer goed was, maar zondag begonnen de drolletjes weer zachter te worden. Ik heb ze maandag beide ontwormt en tot nu toe zijn de drollen weer hard, dus dat heeft misschien wel geholpen. Het kan natuurlijk ook wel zijn dat de kittenbrokken en de extra beweging voor de dunnere ontlasting zorgen. Hij blijft in ieder geval op gewicht, is actief, eet en drinkt goed en reageert op de dingen waar hij op zou moeten reageren, maar ik houd het in de gaten. Bijoux weegt nu 2,2-2,3kg. Ze eet best goed, maar ik heb soms het idee dat ze zo actief is en daarna zo moe is dat eten dan pas op de 3e plaats komt. Naar mijn idee at Bruce vaker toen hij zo klein was, maar misschien eet zij gewoon meer per keer.
Anita en Menno aan het woord (Pixel)
Update 1
Ik kan je geruststellen; Pixel doet het hartstikke goed! De reis naar huis ging prima, al vond hij het niks om in dat reisbakje te zitten. Eenmaal thuis liep hij rustig rond. De dames hadden eerst niet eens in de gaten dat hij er was. Pas toen hij miauwde sprong Peach (Sphynx) er opaf. Ze deed dat nog vrij rustig en ze hebben voorzichtig aan elkaar gesnuffeld. Pixel bleef stil zitten. Als Peach te snel ging liet hij dat weten door te blazen. Een half uur later durfde Friemel (Brit) eindelijk van haar krabpaal af. Zij reageerde heel anders; gelijk blazen en grommen. Pixel zat eerst nog af en toe onder de bank, maar kwam er regelmatig van onder om de boel te ontdekken. Hij liep vrolijk rond en het deed hem weinig dat Friemel lelijk tegen hem deed. Toen we naar bed gingen hebben we hem meegenomen naar boven. Natuurlijk dook hij gelijk onder het bed, maar na rustig roepen kwam hij tevoorschijn. De rest van de nacht heeft hij genoten! Heerlijk op het bed gelegen, tegen Menno aan. Vanaf half 5 kwam hij tegen mij aan onder de dekens liggen. We hadden wat muisjes meegenomen en daar is hij op den duur mee gaan spelen. De hele slaapkamer werd benut. Het leukst vond hij het om het muisje op een joggingbroek te gooien en dan er lekker bij te gaan liggen spelen (zie foto). En...meneertje heeft zelfs al liggen spinnen op bed. Zodra we hem aanhaalden begon hij luid te spinnen. Heerlijk! Vanochtend was het weer even wennen toen hij de dames weer zag. Hij zit nog het liefst in de krabpaal. Hopelijk komt hij er vandaag nog uit om beter kennis te maken met z'n zussen. Het enige is nog wel dat hij nog niet gegeten of gedronken heeft. De hele nacht heeft er eten en drinken gestaan, maar hij eet niks. Zal nog wel de spanning zijn. Op de kattenbak is hij al wel geweest. Kortom; het komt wel goed met dit lieve mannetje. Want lief is hij zeker! Ik doe er nog een aantal foto's bij. Kun je zien dat hij het goed heeft ;). Ik hou je nog wel op de hoogte over de verdere ontwikkelingen.
Update 2
Hier even een heel vroege en korte update. Gisterenmiddag heeft Pixel (de dames Peach en Friemel trouwens ook) een lang middagslaapje gehad. Vanaf een uur of 1 tot 5 lagen ze allemaal in dromenland. Dat heeft Pixel enorm goed gedaan. Toen hij wakker werd heb ik wat brokjes bij hem gelegd. Die waren met een paar seconden op. Heb nog wat gepakt en die heeft hij uit mijn hand zitten eten. Heb hem opgepakt en bij zijn etensbakje neergezet. En jawel; hij begon gulzig te eten. Later op de avond heeft hij ook nog gedronken, dus we waren erg blij! Vannacht is Pixel alleen bij de dames gebleven. Dit omdat Menno de vorige nacht slecht had geslapen en vandaag weer gewoon moest gaan werken. Met pijn in mijn hart heb ik de kamerdeur dicht gedaan. We hebben de slaapkamerdeur wel open gelaten, zodat we zouden horen als het uit de hand zou lopen. Gelukkig is dit niet gebeurd. Ik weet nog niet hoe Menno de katten heeft aangetroffen vanochtend, maar toen ik beneden kwam, kwam Pixel gelijk op me afrennen. Toen ik hem aaide begon hij te spinnen. Wat en dropje is het toch! Helaas zijn de dames nog geen vriendjes met hem. Al komen ze wel steeds iets dichterbij. Al met al doet Pixel het hartstikke goed. We hopen echt dat de dames hem snel gaan accepteren.
Update 3
Even een mail zonder foto's. Die stuur ik vrijdag of zaterdag weer. Het enige wat ik eigenlijk maar kan zeggen; wat een heeeeeerlijk beestje!! We zijn helemaal verliefd op hem. Hij heeft zijn draai al aardig gevonden en rent op z'n hardst door de kamer. Speelt ook met alles wat op de grond ligt, of het nou een propje papier is, een balletje of een muisje. Peach vindt het nog steeds erg interessant en houdt Pixel goed in de gaten. Soms wordt er voorzichtig samen gespeeld, maar meestal gaat dat toch nog wel snel en blaast Pix weer naar z'n zus. Ze eten al wel gelijkertijd. We verwachten dat het niet zo heel lang meer duurt voor ze elkaar accepteren. We verbazen ons erover dat Pixel zo sociaal is. Hij stelt zich onderdanig op naar de dames en als hij merkt dat het de dames te snel gaat, gaat hij neutraal zitten tot ze weer rustig zijn. Zodra wij hem aaien begint hij luid te spinnen en als hij aandacht wil dan roept hij gewoon. Tussen Friemel en Pixel gaat het wat minder vlotjes. Toch gaat dat ook langzaam aan beter. In het begin ging Friem al blazen als Pix op 5 meter afstand stond, dit is al teruggelopen naar minder dan 1 meter. Gisteren is Pixel voor 't eerst naar boven gelopen. Dat vond ie prachtig. Natuurlijk kwamen de beide dames achter hem aan. We weten nu ook dat hij een motto heeft; als je het niet probeert weet je nooit of je het kan. Meneer is namelijk al in de gordijnen gesprongen (zware overgordijnen, dus gelukkig weinig houvast) en wilde wel eens kijken of hij vanaf de krabpaal op een 1,5 meter verder staande kast (die ook nog eens een stuk hoger is) kon springen. Het is hem ook nog bijna gelukt; hij hing aan het randje van de kast te bungelen en kon er net niet op klimmen. Lekkere waaghals dus. Dus Linda, we genieten met volle teugen van hem. Hij eet, drinkt, poept en plast goed. Morgen ga ook ik weer werken (had paar dagen vrij genomen voor Pix), dus dan zit hij wat langer met de dames alleen. Gelukkig ben ik altijd rond half 2 weer thuis, dus het is nog wel te overzien. Zoals gezegd stuur ik vrijdag of zaterdag nog wel foto's. Zal hem dan ook even wegen zodat je helemaal op de hoogte bent.
Update 4
Zoals beloofd bij deze mail weer wat foto's. Gisteren heb ik Pixel gewogen en hij weegt nu 1912 gram. Daar is dus niks over te klagen. Veder gaat het nog steeds geweldig. Hij speelt de hele dag door en rent nu ook al achter Peach aan, in plaats van andersom. Als Peach weer eens wil laten zien dat zij de baas is door een klap op Pixel z'n koppie te geven, gaat hij op z'n achterpootjes staan zodat ie groter is en mept gewoon terug! Heerlijk om te zien! Tussen Friemel en Pixel gaat het nog niet super. Maar daar is ook geduld voor nodig. Tja...veel meer heb ik eigenlijk niet te vertellen. Het gaat ook gewoon goed en we hebben totaal niet het idee dat hij nog maar 1 week bij ons is. Wat dat betreft is hij al goed geïntegreerd, ha, ha.
Zeynep and Cem speaking (Roku)
The first update of Roku is being written to you now as he sleeps on my (Zeynep) lap! Of course he still misses his family, but apparently he feels much safer when he is on our lap, preferably when we sit on the floor! It is a bit demanding but it's for a good cause ;) He only ate his wet food, even yesterday evening and today twice in small portions. He had a bit of milk as well. But again when he was sitting on my lap. apparently he found the house strange and big, so he needs a bit of time. We also decided to keep the door of the litterbox open for now, it's more encouraging for him. He mainly slept with us during last night mostly between our heads. He woke up several times searching for family members... We have an open kitchen, but he s quite afraid of it, whoever walks to the kitchen and opens the tab for some water for example, he becomes extremely frightened. But we give him a bit longer time to get used to us of course! Here are some pictures.
Ingrid en gezin aan het woord (Ozzy)
Update 1
Was van de week al aan een mail begonnen maar kreeg het niet af ( kinderen van school halen ) en ben er niet meer aan te gekomen verder te gaan . Ik ga zeker die mail nog afmaken . Maar het is een schatje , heeft al heerlijk op schoot gelegen en daar mail ik zeker nog foto's van. Puck en Ozzy zoeken elkaar steeds op. Puck bijt wel bij hem in zijn nek, maar zover ik weet is dat om te kijken wie de baas is. Ozzy vindt dat niet altijd even leuk en ontsnapt dan maar gaat weer even snel terug naar Puck . Gaat dus heel goed! En heb hem ook al heel vaak horen spinnen;).
Update 2
O, wat was ons ventje bang de eerste twee dagen dat hij bij ons was. Eerst hebben we hem even in zijn reismand met het deurtje open laten zitten. Hij kwam er heel even voorzichtig uit, maar al snel schoot hij weer naar binnen. Toen ik hem er uit haalde bibberde hij als een rietje. Alles was eng, hij werd wel wat rustiger in mijn armen, maar bij elk geluid of beweging gingen de rillingen weer door zijn lijfje. Later op de avond ben ik samen met hem en een beetje blikvoer en water in ons halletje gaan zitten. Eten deed hij niet, maar hij kon op zijn gemak wat rond snuffelen en toen ik hem aaide heb ik hem zowaar al horen spinnen. Was ik zo blij mee. Onze katten komen niet in onze slaapkamer als we slapen of als we er niet zijn, vroeger wel, maar nadat onze oudste poes al een paar keer haar behoefte op ons dekbed had gedaan, hebben wij dat veranderd. Dus ook Ozzy niet. Op een zondag ochtend wel, maar dan liggen we soms met heel wat in bed, papa, mama, Evi, Jelle en de katten. Gezellig hoor! Ik werd al vroeg wakker van zijn miauwen, gelijk naar beneden gegaan en hem op de bak gezet. Wat een goede opvoeding Linda, hij durfde denk ik niet naar de bak, maar hij heeft het wel opgehouden tot hij er op zat :-). De rest van de dag heeft hij veel onder de bank doorgebracht. Wilde hem ook wel een beetje met rust laten, dus maar af en toe onder de bank vandaan gehaald om wat eten en drinken aan te bieden. Dat wilde hij nog niet zo, maar het spuitje met kattenmelk ging gelukkig wel :-). Maandag moest ik werken, mijn man was vrij, en toen ik thuis kwam liep Ozzy al voorzichtig door de woonkamer. Ook heeft hij heerlijk gegeten en gedronken. En vanaf maandag ging het allemaal steeds beter. Hij begon voorzichtig met onze andere kitten Puck te spelen. En nu ik dit schrijf op zondagavond spelen ze tikkertje door heel de huiskamer, geweldig! Onze oudste, Scratchy 17 jaar, moet niks van ze hebben. Als Puck en Ozzy bij haar in de buurt komen, gaat ze blazen en grommen. Ze komen gelukkig niet vaak bij haar in de buurt, want zeg nou eerlijk, een oude theemuts die bijna de hele dag alleen maar slaapt is ook niet leuk, daar kan je niks mee! Tommy, onze kater van 13, is wel een beetje nieuwsgierig en wil ook wel wat snuffelen, verder gaat hij vooral zijn eigen gang. Ben blij dat we een tweede kitten erbij hebben gezocht toen we eenmaal hadden besloten voor Ozzy te gaan. Nu kunnen ze samen spelen en daardoor kunnen die twee ouwetjes ook hun gang gaan. Nog een kleine mijlpaal vandaag, Ozzy is voor het eerst de trap op gegaan. Terwijl ik de foto's aan het zoeken was, is het rustig geworden in huis. Het grut slaapt en ik ga ook zo naar bed.
Gerdie en Wietse aan het woord (Sam)
Hoe gaat het bij jullie? O wat zal het stil zijn, zonder de kleintjes, gelukkig zijn ze niet allemaal tegelijk vertrokken. Wat leuk ook de verschillen in kleur, wat meer grijs/zwart, ook dat gemarmerde vachtje, wat langere haartjes, het was een leuk stelletje hoor. Wij hadden met de kerst grote plannen, maar het is er niet van gekomen. Eerst zat het weer ons erg tegen waardoor we later uit Frankrijk waren vertrokken dan gepland. Ook hier veel sneeuw en gladheid. Daarna nog wat andere nare dingen meegemaakt. En daarbij kwam ook nog dat Sam ziek werd. Tijdens zijn castratie bleek er een balletje in de lies te zitten, en dat was wat lastiger te verwijderen. Maar met een klein sneetje en een onderhuidse hechting, leek alles goed te gaan tot na Oud en Nieuw. Ineens was dat wondje iets open en er kwam pus uit. Dus toen zijn we naar een Nederlandse dierenarts gegaan en die gaf Sam antibiotica, maar de volgende dag was de open wond weer terug. Dus daarna is hij onder narcose gehecht waar Sam erg naar van is geweest. Hij moest toen een kap op en vond dat vreselijk. Hij liep echt heel raar maar ja hij likte er zo aan. Nu is Sam een echte lieverd en niet gauw onder de indruk, maar dit was ook voor hem te veel. Gevolg boos op mij! Hij wilde nog wel knuffelen maar ineens bedacht hij dan (denk ik) zij heeft het gedaan! Dus bijt ik maar eens flink in haar been of hand en dan ook vast houden met z’n voorpootjes!!! Nu zijn de hechtingen er weer uit, heeft de Franse dierenarts gedaan. Sam moet nog steeds de kap op want hij blijft likken en de huid op die plek is nog zo kwetsbaar. Maar ondertussen zijn we weer vriendjes. Hij komt nu ook weer lekker tegen me aan slapen. Dus jou bellen voor een afspraak kwam er maar niet van. Erg jammer maar hopelijk de volgende keer wel. Zo ben je weer beetje op de hoogte van Sam z’n leventje. Van ons allemaal de lieve groeten voor jullie beiden en de poezenfamilie.
Mireille aan het woord (Bikkel, Balou en Bumper):
Weinig te melden, het gaat goed. Balou heeft een leuke gewoonte dat ze de computer helemaal geweldig vindt. Ze kan er heel erg lang naar kijken. Wat minder als je probeert te mailen of iets anders, maar goed zij heeft er lol van. Verder vindt dit enorme lieve poesje iedereen helemaal leuk. Als er visite komt, laat ze zich uitgebreid bewonderen. En het leuke is dat ze Bumper, die normaal terughoudend is tegen bezoek, mee trekt, want die laat zich dan ook zien. Bikkel is helemaal thuis. Hij is oh zo happy met zijn grote zus en zijn minizusje. Hij knuffelt zich gek en speelt er lustig op los. Soms wel iets te lomp met zijn zoveel zwaardere lichaam als dat van kleine Baloutje. In ieder geval ben ik helemaal gelukkig met drie van die mooie exemplaren. Die vandaag uitgebreid bewondert zijn op de foto's die ik op de telefoon heb staan. Het meisje in de dierenwinkel was wild enthousiast toen ze hoorde dat ik 3 pixiebobs had. Ze heeft er al veel over gelezen, maar er nog nooit een in het echt gezien. En dus weer een nieuwe fan van je site gevonden. Als ik naar mijn kleine wondertjes kijk en naar hoe blij Bumper is met de komst van Bikkel en Balou, stroomt mijn hart over van liefde. Iedereen hoort mijn verhalen enthousiast aan en kijkt naar de foto's en allemaal, zelfs de hondenliefhebbers, reageren enthousiast. Balou kan zo hard spinnen. Die hoor je bijna als ze boven aan de trap staat en dan realiseer ik me eens te meer hoe gelukkig ik ben dat ik drie van deze wezens in mijn leven heb gekregen. Nog een paar foto's om te laten zien hoe leuk ze met elkaar omgaan.
