30 november 2012
Ik heb afgelopen dinsdag 27 november het droevige nieuws van Hilly en Jan (Bobbie) gekregen dat Bobbie is overleden. Hij had blijkbaar last van blaasgruis, maar Hilly en Jan hadden niet tijdig gezien dat hij niet kon plassen en dat de misselijkheid (die daarna volgde) van ernstige aard was. Maandag ging Bobbie onder het mes om zijn plassertje te laten verwijderen (of althans een stuk daarvan). Hij kwam ook nog goed uit zijn narcose. Maar al snel hierna overleed hij toch door vergiftiging. Weet dat als de urine nergens naar toe kan, je lichaam uiteindelijk vergiftigd. Ik weet dat Hilly en Jan zich schuldig voelen, maar helaas worden we allen door schade en schande wijs. Ook ik heb symptomen wel eens te laat gezien/gemerkt en had ik dat niet dan had het een andere uitkomst gekregen... Maar met dit verhaal willen we jullie wel laten zien hoe belangrijk het is om je dieren goed in de gaten te houden. Eten ze hun favoriete maaltje/snoepje niet? Vallen ze af? Lopen ze waggelend (kan koorts zijn)? Drinken ze veel? Gaan ze veelvuldig naar de kattenbak? Al dat soort dingen kunnen een voorteken zijn en bij twijfel altijd naar de dierenarts! Ik wil dan ook het verhaal van Hilly en Jan en hun geliefde Bobbie met jullie delen. Dit enigszins als waarschuwing, maar vooral om nog even stil te staan bij die lieve Bobbie die maar 4,5 jaar jong heeft mogen worden. Lieve Hilly en Jan, nogmaals heel veel sterkte met dit grote verlies. Ik denk aan jullie!
Hilly aan het woord (Bobbie)
Zoals ik je gisteren beloofd had hier enkele foto's van onze lieve goede Bob. Bob was de enige kat die het gezellig vond om bij onze dochter Bo te zitten. (Bob en Bo waren vriendjes). Ze noemde alle katten Bobbietijger! Zijn zusjes heten Tijger en Poere. Vanmorgen zocht ze Bob om hem een snoepje te geven. Hij was erg geduldig met haar. Ze mocht alles met hem doen. Tot ze aan zijn staart trok, dan vond ie het genoeg en liep hij met zijn lieve logge lijf naar een plekje waar ze hem niet kon lastigvallen. Maar na niet zo'n lange tijd was ie dan toch wel weer nieuwsgierig. Ook kon hij van de 24 uur gerust 15 uur bij ons op bed liggen knorren zie 2e foto. Dan kwam ie naar beneden als wij op de bank zaten, nam een paar hapjes eten en kwam bij Jan of mij op schoot liggen kneden. Zie de derde en laatste foto! Het gemis is enorm. Door een klein stom blaasgruissteentje welke zijn plasbuis verstopte is ie nu gestorven aan vergiftiging. Hopelijk overkomt dit de broertjes van Bob niet en zullen de baasjes gewaarschuwd zijn voor de symptomen (lusteloos en niet eten) en op tijd naar een dierenarts gaan. Wij waren te laat. Bob is daardoor niet meer bij ons en we missen hem verschrikkelijk. Hopelijk is ie nu heel gelukkig waar ie nu is en komen wij hem daar hopelijk weer tegen en kan ie praten ;-) (dit wil ik graag geloven)!
Bedankt voor je steun Linda,
Groetjes Jan en Hilly en Bo en een kopje van Poere en Tijger.
Vanuit de plek waar Bob zit vast ook eentje van BOB.
16 november 2012
Daar ben ik weer! Ik heb helaas niet veel tijd voor mijn website nu ik naast een fulltime job, heel groot huishouden met zoveel katten ook een nieuwe studie doe. Maar ik wil toch graag even een paar updates met jullie delen welke ik heb gekregen. Eke en haar Izzy en Dixie. Dank Eke voor de update en foto’s! En ook nog een lief filmpje van Beer gekregen. Zo grappig! Dank Ingrid! Hier gaat alles goed met de katten en het ukkie Mira. Al is ze nog steeds geen brokkeneter… Verder mag ik niet klagen.
Eke aan het woord (Izzy en Dixie)
Hallo lieve Linda,eerst maar even een kleine update van mijn aller liefsten.
Izzy heeft af en toe nog steeds zijn slechte weekjes , met meer pijn dan anders, dus dan geef ik hem pijnstilling en dan gaat het weer een tijdje. Na zo'n weekje is hij weer helemaal in zijn hum:-). Vraagt zelfs om met hem te spelen! Dan nog iets over hun karaktertjes.....
Ik ben de laatste tijd wat meer thuis, maar de cats vinden het fantastisch! En ik??? Ik geniet van al hun aandacht en knuffels! Izzy wordt graag elke dag even gekamd,en daarna pakken we het beige dekentje en dan ploft ie bovenop mij! Gaan we samen even extra kroelen. Zalig! Maar eh wel heavy als er ineens 12 kilo op je ploft;-). Dan Dixie.....Linda wat een devoted kattenkind is dit! Als ik ga staan....loopt ze mee en praat tegen me met haar prrrrtjes en ze zegt hummmm dan lopen we de gang samen even op en neer en kletsen even samen. Ik kan niet zonder mijn pixiebeebs.....
Linda veel liefs van ons XXX
2 november 2012
Ik heb een leuke update en foto's van Lisanne haar Muis gekregen. Dank Lisanne! Ik ben heel blij dat het zo goed met Muis gaat.
Hallo allemaal,
Mijn naam is Muis, en ik woon sinds 20 oktober bij mijn baasje Lisanne. Helaas kon
mijn nieuwe baasje mij niet ophalen op zaterdag omdat ze heel de dag moest werken,
maar gelukkig heeft zij hele lieve ouders die mij met veel plezier kwamen ophalen.
In de auto verliep het allemaal heel goed, ik ben totaal niet bang in de auto. Na
een kort ritje was ik eindelijk aangekomen in mijn nieuwe huisje. Ik ben nogal een
nieuwsgierig poesje, dus zaterdag avond heb ik elk hoekje en gaatje van mijn nieuwe
onderkomen al gezien. Toen was het wachten tot mijn baasje Lisanne thuis kwam van
haar werk. Dat duurde heel lang maar gelukkig bleven haar ouders wachten in haar
huisje zodat ik niet alleen hoefde te zijn. Toch wel erg fijn zo voor de eerste
avond. Lisanne kwam eindelijk thuis en ze was zo blij dat ze moest huilen, ach ja ik
ben toch ook zo een schatje.
Zondag is zij thuis gebleven om met mij te spelen en te kroelen. Ik hou van kroelen!
Mijn baasje moest hier wel aan wennen hoor, vooral ‘s nachts want toen kon zij niet zo
goed slapen omdat ik zo hard aan het spinnen was omdat ik geaaid en gekroeld wilde
worden.
De rest van de week is erg goed gegaan, op 1 klein ongelukje na toen had ik ‘s nachts
Per ongeluk op het bed van het baasje geplast, maar gelukkig was ze niet boos geworden en is het bij 1 x gebleven. Nu doe ik alles op de kattenbak en dat vind mijn baasje toch wel heel erg fijn.
Ook heb ik al een bezoekje gemaakt bij mijn nieuwe dierenarts. Want ik had een
afspraak om gechipt te worden, en dit ging hartstikke goed. Ik ben erg dapper en heb
geen kick gegeven, mijn baasje was zo trots op mij.
Er kwamen wel veel mensen over de vloer, maar dat vond ik alleen maar leuk. Ik ben ontzettend nieuwsgierig, ook naar nieuwe gezichten toe. En verwelkom ze allemaal met een groot plezier. Ik hou wel van die extra aandacht, en die aandacht krijg ik want oh wat vinden ze me allemaal leuk. Ook krijg ik natuurlijk heel veelliefde van mijn baasje, ik ben hartstikke blij met haar en ik geloof dat wij hele goede dikke maatjes worden!
27 oktober 2012
Ja, de kittens zijn inmiddels naar hun nieuwe huisje. Gelukkig krijg ik allemaal leuke updates. Zowel Fyra, Sjonnie als Muis hebben hun draai gevonden. Sjonnie lust alleen nog geen brokjes zonder mousse (net als mijn Mira), Muis heeft een keer op bed geplast (kon de kattenbak waarschijnlijk niet vinden) en Fyra doet het gewoon goed. Maar ondanks deze minpuntjes hebben ze het naar hun zin bij hun nieuwe baasjes en zijn de baasjes heel blij met hun gezelschap. Ik heb nog even een paar plaatjes geschoten van Mira en onze Marley. Kunnen jullie zien hoe ‘groot’ ze al weer zijn geworden. En wat kan die Marley hoog springen!!! Ook nog een paar foto’s van Viv gekregen van Chaplin waarvoor dank Viv! En tot slot – ben ik helemaal trots op – een mooie referentie met foto’s van Fyra gekregen van Simone en Gert-Jan! DANK!!!! Ben ik heel blij mee! Via deze link kan je de referentie lezen.
7 oktober 2012
Zo de kittens hebben inmiddels hun tweede bezoekje aan de dierenarts doorstaan. Met name Muis was heel nieuwsgierig en kwam even knuffelen met de dierenarts. Geen van de kittens heeft een piep gegeven toen ze hun vaccinatie kregen. En de gewichtjes waren ook heel goed zei de dierenarts. Allen tussen de 1600 en 1700 gram. Dus waarschijnlijk eten ze stiekem wel brokjes terwijl ik niet kijk. Ik weet alleen wel al dat Sjonnie niet van zacht vlees houdt. Althans nu nog niet, maar kan ook zo zijn dat hij dat nooit lekker zal vinden. Wel de gourmet mousse. Die vindt hij heerlijk. Ook gemengd met droge brokjes. Ja, ze doen het heel goed. Nog een weekje en dan zullen Fiera en Sjonnie mij verlaten, snif, snif. Muis blijft een weekje langer. Ben ik wel blij mee, want dan heeft Mira nog een weekje langer haar zusje bij zich. Hierna hoop ik een update te krijgen van de nieuwe eigenaren. Want de eerste week van vertrek is zo spannend voor de kittens en daarmee voor mij. Gisteren zijn Karin en Barry op visite geweest voor hun Sjonnie. Was weer heel gezellig en ze waren helemaal weg van hun lieve, dappere Sjonnie. Ja, hij kwam lekker met ze spelen en knuffelen. Echt een voorbeeldig ventje.
Ik heb nog een paar foto’s van Chaplin en Linneke van Vivian gekregen. Dank Viv! Hier zie je Chaplin en Linneke samen en Linneke met haar nieuwe bedje. Zo schattig! Ook nog een update gekregen en foto’s gekregen van Yvonne van hun Emmeth waarvoor dank!! Emmeth aan zijn tuigje, Emmeth op de zetel en Emmeth op een matrasje. Wat een heerlijk ventje en al zo groot! Yvon, dank voor je leuke update en foto’s!
Yvon aan het woord (Emmeth)
Eindelijk neem ik de moeite om even achter de computer te kruipen om je te updaten over Emmeth. Onze kleine man maakt het heel erg goed. Het is bijna zijn 2e verjaardag (29 september) en hij is niet meer weg te denken bij ons. Het beestje is zo met ons bezig en heeft zo zijn eigen dingetjes die hij elke dag met ons deelt dat wij met zijn drietjes een echt gezinnetje zijn. Het klinkt raar, maar zo voelt het gewoon. Het begint zodra de wekker gaat. Negen van de tien keer komt hij met kleine mauwtjes naar boven, springt aan mijn kant op het bed en staat groots bovenop me, en ja, hij snort al aardig dan. Na het geven van het voor ons bekende ochtendkusje, hihi, nestelt hij zich bovenop mij of Jack, het ligt er net aan hoe wij liggen. Hard knorrend geniet hij van ons, want ja, met zijn hoge aaibaarheidsgehalte kunnen wij maar moeilijk van hem afblijven. En ja, door de weeks weet hij dat hij niet naar buiten mag 's ochtends maar dan wordt het weekend. En dan veranderd ook zijn ochtendritueel. Eerst praten wij namelijk nog een beetje en komt hij inderdaad met kleine mauwtjes weer naar boven. En komt hij een beetje kroelen en bij ons liggen, maar dan gaat de radio aan en weet hij dat het niet lang meer duurt voordat ik naar beneden ga om het ontbijt te gaan maken. Hard mauwend en vragend mauwend hoor je hem dan boven lopen, met andere woorden " ik wil naar buiten, kommmmm nu!!!" en als je dan vraagt " Emmeth, wat is er, wil je naar buiten" ja, dan staat hij al beneden. Zijn zware lichaam hoor je gewoon naar beneden rennen. Dus als ik dan eindelijk beneden ben, staat hij al ongedurig voor de schuifpui te staan, rent heen en weer tussen mij en de pui en mauwt vragend. Eindelijk heb ik dan zijn tuigje om en gaat meneer naar buiten, om onder de deur van de poort door te kijken, want ja, daar gebeurt het allemaal. Wat? Tja daar hebben wij ook geen weet van, maar hij kan daar uren liggen kijken. En hij heeft duidelijk voorkeur. Als ik niet thuis ben, is Jack zijn beste vriend en ja, ook dan kruipt ie lekker tegen hem aan. Maar zodra ik thuis ben, komt ie als ik hem roep en reageert op alles wat ik zeg. Dit is erg leuk om te zien en om mee te maken. Als hij boven voor het raam naar buiten zit te kijken en Jack roept hem, om te komen eten, gebeurt er eigenlijk niets tot weinig, maar als ik roep " Emmeth, kom je eten" hoor je een plof en rent meneer met een vaartje van de trap af om weer mauwend in de keuken bij mij te komen staan. Het lijkt of hij veel begrijpt en ook altijd mee wilt praten. Ook als Jack en ik met zijn tweetjes in gesprek zijn, moet meneer er tussen of erbij. En ja, ook dit gebeurt met luid gemauw. Hij lacht ook nog steeds, tenminste dat denken wij maar hij maakt dat leuke " ernie" achting geluid altijd op het juiste moment, dus dat blijft lachwekkend en ja, hij maakt ons nog wel eens ongerust, als de voordeurbel gaat, en hij schrikt daar altijd van, dan verstopt meneer zich snel, want dat is allemaal zo eng. En ja, dat verstoppen doet hij dan zo goed, dat je je gaat afvragen of hij door de voordeur is geglipt, maar of hij zit onder de bank of in een kledingkast. Je kan dan roepen wat je wilt, maar dan geeft ie geen antwoord.
En zo kan ik nog uren over hem doorpraten. Maar kort gezegd komt het hierop neer. Emmeth is bij ons niet meer weg te denken en speelt een zeer belangrijke rol in ons gezin. We zijn ons zeker bewust dat het een dier is, maar zo voelt het vaak niet. Het is zoiets moois wat we hebben gekregen met Emmeth. Hij laat zo zien dat ie het naar zijn zin heeft. Uitgebreid liggen vrijen en op de bank gaan liggen om aangehaald te worden. En elke keer beantwoorden wij het verzoek maar al te gretig. Ik zal nog wat foto's meezenden en ik hoop dat daar goed op te zien is, hoe mooi hij er uit ziet en hoe stevig hij is.
24 september 2012
Daar ben ik weer. Had even geen tijd voor een update. De kittens doen het heel goed. Bijgaand wat foto’s van een week geleden en van een paar dagen geleden. Ze groeien goed en zijn zo heerlijk speels. De kittens beginnen nu van alles te ontdekken. Leuk, planten als klimpaal bijvoorbeeld. Het enige probleem is dat ik ze nog geen brokken heb zien eten. Ze eten alleen brokken als ik ze crush met een vijzel, daarna meng met kattenmelk en gourmet mousse. Ik hoop dat ze toch nog zelf brokken gaan eten voordat ze naar hun nieuwe baasjes gaan, maar ik durf dit niet te garanderen. Dus ik adviseer de nieuwe baasjes om naast brokken ook kattenmelk en gourmet mousse in huis te halen. Gelukkig heb ik de kittens nog even. Maar de tijd gaat snel… Althans voor mij.
9 september 2012
De kittens hebben hun eerste vaccinatie gekregen en hebben zich voorbeeldig gedragen. Geen gemiauw onderweg en ze kwamen zelfs de draagkooi uit om een kijkje te nemen bij de dierenarts. Allemaal gezond bevonden en de dierenarts en dierenartsassistente keken vol bewondering naar hun grote pootjes;-). Ook was Mia mee, want haar vaccinatie moest ik tijdens haar zwangerschap uitstellen. Maar Mia is een ander verhaal... Zij is echt verschrikkelijk bang in de auto. Ze heeft dan ook weer de draagkooi - waar zij in zat - onder gepoept. En de hele weg miauwen, kwijlen en hyperventileren... Zo zielig! Ik werd er zelf natuurlijk ook nerveus van en dan die stank!!! Nee, Mia in de auto is geen goed plan... Maar goed het moest. Gelukkig waren we snel weer thuis en kon ze even bijkomen.
We hebben een nieuwe kittenpaal gekocht. Tja, die dingen gaan bij ons maar een jaar mee. Want die nageltjes van kittens zijn zo scherp dat zo'n klimpaal er na een tijdje niet meer uitziet. Alleen laten we deze nieuwe paal nog even binnenstaan. Anders is deze ook in no time geruïneerd;-). Hierbij twee foto's van het stel. Wat groeien ze toch hard...
Gisteren zijn Simone en Gert-Jan weer even komen kijken bij hun Fyra. Was heel gezellig en ja, Fyra je boft maar. Ik heb al gezien dat je een hele grote klimpaal gaat krijgen;-). Ook kwamen Mireille, Sharon en een vriendin van Sharon op visite om bij de kittens te kijken. Was weer heel leuk om ze weer te zien en dank voor de heerlijke bonbons Mireille!! Tot slot zijn Astrid en Arjen (Bruce en Bijoux) nog even langs geweest. Die arme Bruce heeft waarschijnlijk blaasgruis of een blaasontsteking. Hij kon niet plassen en probeerde het keer op keer.... Ze hebben hem naar de dierenarts gebracht en daar hebben ze een katheter ingebracht en daarnaast een antibiotica kuur en pijnstilling. Nu mocht hij of het weekend daar blijven of ze moeten hem in een bench houden dit weekend. Aangezien ik nog een reserve bench had staan, hadden ze daarvoor gekozen. Ze hebben hem s' avonds weer opgehaald. Arme Bruce zit nu met een kap op zijn koppie opgesloten in een bench om te voorkomen dat hij de katheter loshaalt... Maandag gaan ze naar hun eigen dierenarts om de katheter weer te verwijderen en te kijken naar een passend dieet. Die arme jongen. Snapt niets van die kap, kan zich niet goed oriënteren en zit ook nog in een bench! Maar alles beter dan het weekend bij de dierenarts blijven... Ik hoop dat hij snel weer opknapt die arme jongen...
